Darka e Krishtlindjes mbetet një nga ritet kulmore të kalendarit të krishterë, duke shërbyer si një urë lidhëse mes traditës fetare dhe festimeve familjare. Megjithëse simbolika e festës është universale, menyja ndryshon rrënjësisht bazuar në rajonet gjeografike dhe trashëgiminë kulturore.

Traditat në Azi dhe Oqeani Në Filipine, festimi kulmon me "Noche Buena", një banket pas meshës së mesnatës ku spikat proshuta e pjekur dhe queso de bola. Interesant është rasti i Japonisë, ku falë fushatave të suksesshme marketing të viteve '70, konsumimi i pulës së skuqur është kthyer në një zakon kombëtar. Në Australi dhe Zelandë të Re, për shkak të temperaturave të larta, darka shpesh zëvendësohet me pjekje në skarë (BBQ) dhe fruta deti.

Evropa dhe Amerika e Veriut Evropa ruhet besnike ndaj recetave klasike. Britania e Madhe dhe Amerika e Veriut dominohen nga gjeti i detit i shoqëruar me salcë boronice dhe puding. Ndërkohë, Evropa Veriore (Norvegjia dhe Suedia) anon drejt mishit të derrit dhe peshkut të konservuar, si lutefisk. Italia mbetet epiqendra e ëmbëlsirave festive me Panettone dhe Pandoro, të cilat tashmë janë eksportuar si trende globale.

 Përtej diversitetit gastronomik, vakti i Krishtlindjes ruan elemente rituale si bekimi i ushqimit (shprehja e mirënjohjes) dhe bashkimi i brezave. Pavarësisht nëse shërbehet në mbrëmjen e 24 dhjetorit apo gjatë drekës së datës 25, kjo festë mbetet një tregues i identitetit kulturor dhe unitetit social në mbarë botën.