Çdo vit, mijëra koreano-jugorë – kryesisht meshkuj të moshës së mesme – vdesin të qetë dhe të vetëm, të shkëputur nga familja dhe miqtë e tyre. Ndonjëherë duhen ditë apo edhe javë përpara se trupat e tyre të gjenden. Këto janë "vdekjet e vetmuara" të vendit, të njohura si godoksa në koreanisht.

Është pjesë e një problemi më të madh të vetmisë dhe izolimit në të gjithë vendin, një çështje që presioni i qeverisë po bën të gjitha ndalesat për ta luftuar atë. Në kryeqytetin e zhurmshëm Seul, autoritetet e qytetit njoftuan këtë javë se do të shpenzojnë 451.3 miliardë won (gati 327 milionë dollarë) gjatë pesë viteve të ardhshme për të "krijuar një qytet ku askush nuk është i vetmuar".

Sipas qeverisë metropolitane, nismat e tyre të reja përfshijnë këshilltarët e vetmisë të disponueshme në një linjë telefonike 24/7, një platformë në internet për këshillime të ngjashme, si dhe masa përcjellëse, duke përfshirë vizitat dhe konsultimet personale. "Vetmia dhe izolimi nuk janë vetëm probleme individuale, por detyra që shoqëria duhet t'i zgjidhë së bashku," tha kryebashkiaku i Seulit, Oh Se-hoon në një njoftim për shtyp. Qyteti do të "mobilizojë të gjithë kapacitetin tonë komunal" për të ndihmuar njerëzit e vetmuar të shërohen dhe "të kthehen në shoqëri", shtoi ai. GOYANG, KOREA E JUGUT - 16 QERSHOR: (KOREA E JUGUT JASHTË) Një staf në Good Nanum mban një urnë që mban eshtrat e një burri, i cili vdiq në një bujtinë, pas djegies më 16 qershor 2016 në Goyang, Koreja e Jugut.

Sipas statistikave të qeverisë së Koresë së Jugut, numri i vdekjeve të vetmuara në Korenë e Jugut, duke përfshirë njerëzit që vdesin vetëm në shtëpi ose në një spital pa asnjë të afërm të gatshëm për të kërkuar eshtrat e tyre, është rritur nga 682 në 2011 në 1,245 në 2015.

Ekspertët i kanë mirëpritur masat, por thonë se duhet bërë më shumë – pjesërisht sepse vetmia në Kore është e lidhur me disa pjesë unike të kulturës koreane që janë të vështira për t'u ndryshuar. "Vetmia është një çështje e rëndësishme sociale tani, kështu që përpjekjet ose politikat për ta trajtuar atë janë absolutisht të nevojshme," tha An Soo-jung, një profesor psikologjie në Universitetin Myongji - duke paralajmëruar, megjithatë, se "duhet konsideruar me kujdes se sa efektivisht këto masa do të zbatohen.”