Sindroma që u zbulua së fundmi, “vajza e mirë” po konsiderohet e rrezikshme

Të qenit një femër në botën modernë është të jesh shumëçka. Por kjo nuk është aspak e lehtë. Shumë terme përfshihen në të qenit femër dhe duket sikur secili e ka një version të vetin rreth mendimit se a është dikush vajzë e mirë apo jo. Supozohet të jesh e lezetshme, por jo infantile, seksi, por jo shumë, tërheqëse, por kurrë bazë e tërheqjes. Bëhu e zgjuar, por mos e shfaq. Të jini ambicioze, por gjithmonë të vendosni familjen në rend të parë. Mos bëj zhurmë. Bindu. Bëhu e virtytshme. Bëhu i përsosur. Ha me gojë mbyllur...

Lista e këtyre fjalëve nuk përfundon këtu dhe këto janë vetëm disa nga frazat që ju thuhen vajzave të cilësdo moshë çdo ditë nga disa herë në ditë.

Këto fjali ekspertët e fushës po i konsiderojnë shumë të rrezikshme. Nëse këto fjali vazhdojnë të përdoren e të përsëriten po çojnë drejt një sindrome që u zbulua së fundmi, sindroma “vajzë e mire”. Nëse një njeri shkon të një psikolog për të biseduar një temë, thjesht sa për konsultë, mjeku mund të ju thuhet se e kanë sindromën “vajzë e mirë” në bazë të sjelljes së tij.

Për këtë gjendje psikologjike mjekët dhe ekspertët po i fajësojnë prindërit dhe rrethin në të cilin rriten fëmijët. Mediat botërore u alarmuan nga kjo gjendje psikologjike që po shndërrohet në “sindromë” dhe filluan të ju bëjnë pyetje mjekëve psikolog.

Susan Albers është një doktoreshë me PHD, po thotë se duhet t’i kurseni fjalët kur i drejtoheni një fëmije. “Të mendoni mirë për atë se çfarë dëshironi të transmetoni”, ka thënë Albers. Ajo ka treguar se kjo sindromë është produkt i shoqërisë së sotme që po kërkojnë që gjithçka të jetë perfektë. E kjo nuk qëndron domosdoshmërisht vetëm për vajzat. Doktoresha Albers ka thënë se edhe djemtë janë të prekur nga “perfeksionizmi”.

Albers ndër të tjera ka cekur se ky fenomen ka të bëjë shumë me mënyrën se si kujdestarët (duke përfshirë njerëzit jashtë familjes, edhe mësuesit) bashkëveprojnë me vajzat e djemtë dhe se si këto ndërveprime modelojnë sjelljen e tyre.

Ajo ka këshilluar të mendoni për vetë termin "vajzë e mirë" dhe ta vendosni veten në atë pozicion. Albers po thotë se kjo gjë sjell imazhe të vajzave të qeta, të respektuara dhe të bukura që kujdesen për të tjerët dhe nuk shkaktojnë telashe, duke lënë veten e tyre tepër anash.

Kjo gjë po konsiderohet se është e rrënjosur në pritjet stereotipe të shoqërive se si duhet të jenë njerëzit dhe rolin që duhet të luajnë. Kjo nga ekspertët po konsiderohet të jetë diçka tejet e pashëndetshme, shpjegon Dr. Albers. “Kur njerëzit me Sindromën e’ Vajzës së Mirë’ devijojnë nga sjellja tipike e ‘vajzës së mirë’, ndihen fajtorë ose kanë frikë se mos gjykohen.”

Psikologja Albers i ka treguar 6 shenja që mund të çojnë në diagnostikim të kësaj sindrome.

1. Perfeksioni

Të jesh gjithçka për të gjithë njerëzit është e pamundur, por kjo nuk i ndalon shumë prej nesh të përpiqen!

Perfeksionizmi nuk është i keq në tërësi, sigurisht. Të kesh shpresa të mëdha për veten mund të të japë një ndjenjë të fortë të vetëdrejtimit dhe disiplinës. Problemet vijnë kur e bazon ndjenjën e vetëvlerësimit në atë që kryen, ose nëse ke të bësh me sindromën e “vajzës së mirë”, në atë se si të perceptojnë të tjerët. Të jesh i përsosur mund të jetë një mënyrë për t'u izoluar nga kritikat ose gjykimi i të tjerëve.

"Gratë me sindromën ‘vajzë e mirë’ janë të ndjeshme ndaj ‘feedback-ut’ të njerëzve të tjerë," shpjegon Dr. Albers. "Mund të bëhet një cikël vicioz: Sindroma e ‘Vajzës së Mirë’ krijon probleme të shëndetit mendor dhe problemet e shëndetit mendor përkeqësojnë Sindromin e ‘Vajzës së Mirë’”.

2. Kënaqja e njerëzve

Kënaqësia e njerëzve është një tjetër shfaqje e zakonshme e Sindromës së” Vajzës së Mirë”. Sipas Dr. Albers, njerëzit që kënaqin të tjerët janë të mirë për të parashikuar atë që njerëzit e tjerë kanë nevojë dhe të marrin njëfarë ndjenjë të sigurisë dhe vlerë kur ata plotësojnë nevojat e të tjerëve. Rezultati është se ju nuk flisni me zë të lartë edhe nëse jeni keqtrajtuar ose dëshironi diçka ndryshe. Në vend të kësaj, ndihesh i/e detyruar të përputhesh apo përshtatesh.

Albers thotë se nuk është kurrë një gjë e mirë të ndihesh sikur je i vlefshëm vetëm nëse je i dobishëm për të tjerët, por është veçanërisht negative për njerëzit me Sindromën e “Vajzës së Mirë”. Njerëzit fiksohen në plotësimin e nevojave që janë të mëdha dhe të paarritshme, si të jesh partneri ideal, prindi i përsosur dhe miku më i mirë dhe të mos e bezdisësh kurrë askënd tjetër me nevojat e tua.

3. Vënia e njerëzve të tjerë në vend të parë

A keni dëgjuar ndonjëherë për termin "vetëmohim"? Do të thotë të sakrifikosh ose të mohosh se kush je për një person tjetër.

Ndoshta hoqe dorë nga një punë që të pëlqente shumë t'i rritje fëmijët, sepse partneri yt nuk ishte i gatshëm të bënte kompromis. Ndoshta gjithmonë pranoni të shkoni në vendin e preferuar (mediokër) të drekës së kolegut tuaj, edhe pse do të donit të provonit bistron ngjitur.

Ndoshta i lejon miqtë të të bëjnë një “makeover” që nuk e doje dhe të vishje të gjitha rrobat që i urren fshehurazi. Ndoshta ju vozitni tre orë vajtje-ardhje për të kontrolluar prindërit tuaj çdo fundjavë, edhe pse motra apo vëllai juaj jeton në lagjen e tyre.

Në një mënyrë ose tjetër, njerëzit me Sindromën e “Vajzës së Mirë” i vënë nevojat e të tjerëve mbi të tyret dhe luftojnë të mos jenë përballë konflikteve.

4. Çështjet me imazhin e trupit

"Vajzat dhe gratë shpesh mendojnë se duhet të duken një mënyrë e caktuar për të kënaqur njerëzit e tjerë," shpjegon më tej Dr. Albers. Kjo është arsyeja pse çrregullimet në të ngrënë dhe sindroma e “vajzës së mirë” shpesh shkojnë dorë për dore.

Njerëzit me Sindromën e Vajzës së Mirë mund të bëjnë edhe gjëra të tjera vetëshkatërruese në emër të bukurisë. Mund të i nënshtrohen kirurgjisë plastike për t'u dukur si dikush tjetër, të shpenzojnë shumë para që nuk i kanë në një gardërobë me stil, ose të keqpërdorin substancat ose ilaçet në përpjekje për të ndryshuar pamjen e tyre.

5. Vështirësitë seksuale

Vështirësitë seksuale janë një tjetër shenjë dalluese e Sindromës së Vajzës së Mirë. Siç thotë Dr. Albers, "Këto 'vajza të mira' shpesh shihen si të pafajshme dhe të pastra, gjë që shkakton një dilemë kur bëhen seksuale." Nëse jeni duke luftuar me Sindromën e “Vajzës së Mirë”, mund të përjetoni ndonjë (ose një kombinim) të simptomave të mëposhtme:

-Frika ose faji për të bërë (ose për të dashur) seks, veçanërisht nëse njerëzit apo aktet seksuale që ju dëshironi nuk përshtaten me imazhin “perfekt” të seksualitetit femëror.

-Vështirësi për të kuptuar nevojat dhe dëshirat tuaja seksuale, sepse jeni gjithmonë të përqendruar në kënaqësinë e partnerit.

-Vetë-ndërgjegjja (rreth trupit tuaj ose çdo gjë tjetër) që ju pengon të angazhoheni plotësisht në akt me një partner seksual.

-Presioni i brendshëm për t'u thënë "po" akteve seksuale që ju bëjnë të ndiheni parehatshëm.

-Vështirësi për të njohur ose për t'iu përgjigjur marrëdhënieve me “JO” të forta. Kjo luftë mund të shtrihet në situata që përfshijnë abuzimin seksual ose, më gjerë, dhunën e partnerit intim.

6. Një histori traumash

Dr. Albers thotë se njerëzit që luftojnë me format ekstreme të Sindromës së “Vajzës së Mirë” shpesh kanë përjetuar trauma në fëmijëri. Ndonjëherë, sjelljet që lidhen me Sindromën e “Vajzës së Mirë” si “kënaqësia e njerëzve” dhe “perfeksionizmi” mund të jenë një formë hipervigjilencë.

Hipervigjilenca është një gjendje e vigjilencës kronike dhe ndjenjës së rrezikut që shoqërohet me kushtet e shëndetit mendor si çrregullimi i stresit post-traumatik (PTSD) dhe ankthi. Mendojeni si një përshtatje biologjike: Sistemi juaj nervor bëhet hipervigjilent sepse dëshiron t'ju mbajë të sigurt nga lloji i dëmit që keni përjetuar tashmë. Është një mënyrë e arsyeshme për trurin tuaj që t'i përgjigjet traumave, por të qenit në gatishmëri 24/7 vë stres të jashtëzakonshëm në trupin dhe trurin tuaj.

Pra, pse hipervigjilenca është e zakonshme në njerëzit me Sindromën e “Vajzës së Mirë”?

Albers, përdorë shembullin e një personi të rritur në një familje që abuzon fizikisht: “ata mund të jenë të qetë, të nënshtruar dhe vetëmohues, sepse të qenit i padukshëm i mbajti të sigurt duke u rritur” thotë ajo duke shtuar se ata mund të përpiqen të bëjnë që gjithçka (përfshirë edhe veten) të duket "perfekte" për të shmangur konfliktet.

Ata mund të stërviten për të nxjerrë justifikime për abuzuesit dhe për të fshehur ndjenjat e tyre. Me fjalë të tjera, të njëjtat sjellje që i ndihmuan ata të mbijetonin në një situatë abuzive mund ta bëjnë edhe formimin e identitetit dhe marrëdhëniet ndërpersonale më të vështira.

Si të kapërcehet sindroma “vajza e mirë”?

Nëse e sheh veten ose dikë që të intereson në këtë listë, çfarë duhet të bësh për këtë? Në fund të fundit, rolet gjinore janë të rrënjosura thellë.

Sipas Dr. Albers marrja e këshillimit nga psikologu është hapi i parë e i madh që duhet të bëni.

"Në terapi ose në këshillim, ne punojmë në terapinë e ekspozimit," thotë ajo. "Ne fillojmë në mënyra të vogla, duke mësuar të shprehim atë që ndjeni dhe gjithashtu duke u përballur me njerëz të tjerë."

Tingëllon e frikshme? Mund të jetë, por është një proces.

"Ne nuk zhytemi nga fundi i thellë," siguron Dr. Albers. "E fusim gishtin e këmbës në ujë dhe e provojmë."

Për shembull, ju dhe këshilltari juaj mund të praktikoni t'i thoni një miku se ata ju lëndojnë ndjenjat dhe të shqyrtojnë se si ndihet të jesh i sinqertë në lidhje me ndjenjat e tua. Por siç mund ta prisni, kjo nuk është një situatë që rregullohte shpejtë.

"Duhet t'i japim kohë," vazhdon Dr. Albers. "Rrënjët janë me të vërtetë komplekse dhe të thella. Zhbërja e tyre mund të kërkojë pak kohë, sepse është një sjellje kaq e rrënjosur, saqë shpesh njerëzit as që e shohin."

Ajo këshillon të që të keni kujdes në edukimin e brezave të rinj duke identifikuar problemin dhe të i pranoni ndjenjat e tyre.

Duhet të i mësoni fëmijëve të vendosin kufij kur nuk ndihen mirë me sjelljen e dikujt.

Nëse ju po e shihni veten se e keni këtë lloj sindrome Albers po thotë që të mos e përcjellni te trashëgimtarët tuaj. Pavarësisht se a janë vajza apo djem. Lërini fëmijët dhe rininë të krijojnë personalitetin e tyre pa komplekse. Mundohuni të evitoni që të përdorni shpesh fjalët “e/i mirë” e/i keqe/keqe”. Besojuni parandjenjave të prindërve me çdo kusht se ata e dinë se çka është më e mira për fëmijët e tyre. “Nënat e lindin fëmijën dhe e dinë se çfarë ka nevojë, është ligj i natyrës”, thotë Albers duke shtuat se duhet besuar nënave e baballarëve kur flasin diçka rreth personalitetit të fëmijëve të tyre. Ajo ndër të tjera ka thënë se duhet tu kushtohet vëmendje e vecantë e jo të neglizhohen kërkesat e tyre.

Albers për fund ka këshilluar të ndihmoni-njëri tjetrin pavarësisht gjinisë t’i thonë “lamtumirë” kësaj sindrome sepse kjo gjë nuk i shërben askujt.

“Të ç’mësosh një jetë të tërë me sjellje ‘të mira nuk është e lehtë, por ia vlen përpjekja, sidomos nëse po rrit fëmijët e tu”, përfundon Albers./koha/