Akullnajat zvicerane kanë humbur 10% të vëllimit të tyre në vetëm dy vjet, ka gjetur një raport. Shkencëtarët kanë thënë se prishja klimatike e shkaktuar nga djegia e lëndëve djegëse fosile është shkaku i verërave dhe dimrave jashtëzakonisht të nxehtë me vëllim shumë të ulët bore, të cilat kanë shkaktuar shkrirjen e përshpejtuar. Vëllimi i humbur gjatë verës së nxehtë të 2022 dhe 2023 është i njëjtë me atë të humbur midis 1960 dhe 1990.

Analiza nga Akademia Zvicerane e Shkencave zbuloi se 4% e vëllimit total të akullnajave të Zvicrës u zhduk këtë vit, rënia e dytë më e madhe vjetore në rekord. Rënia më e madhe ishte në vitin 2022, kur pati një rënie prej 6%, shkrirja më e madhe që nga fillimi i matjeve. Ekspertët kanë ndaluar matjen e akullit në disa akullnaja pasi në thelb nuk ka mbetur asnjë.

Monitorimi i akullnajave në Zvicër (Glamos), i cili monitoron 176 akullnaja, kohët e fundit ndaloi matjet në akullnajën St Annafirn në kantonin qendror zviceran të Urit pasi ajo ishte shkrirë kryesisht. Matthias Huss, kreu i Glamos, tha: “Sapo na mbeti pak akull i vdekur. Është një kombinim i ndryshimeve klimatike që i bën ngjarje të tilla ekstreme më të mundshme, dhe kombinimi shumë i keq i ekstremeve meteorologjike.

Nëse vazhdojmë me këtë ritëm … do të shohim çdo vit vite kaq të këqija.” Ai tha se akullnajat e vogla po zhdukeshin për shkak të shkallës së humbjes së akullit. Në mënyrë që Zvicra të ndalonte humbjen e akullit të saj, emetimet duhej të ndaleshin, tha ai, por shtoi se edhe nëse bota arrin të mbajë ngrohjen në 1.5C mbi nivelet paraindustriale, vetëm një e treta e vëllimit të akullnajave në Zvicër parashikohej të mbetej. Kjo do të thoshte, tha ai, se "të gjitha akullnajat e vogla do të zhduken gjithsesi, dhe akullnajat e mëdha do të jenë shumë më të vogla". Por ai theksoi se të paktën "do të ketë pak akull në rajonet më të larta të Alpeve dhe disa akullnaja që mund t'u tregojmë nipërve tanë".// The Guardian